Reisupdate 9 Udaipur, Ranakpur en Mumbai

Zondagochtend arriveerden we na een nachtje slapen in de trein in Udaipur. Udaipur is gelegen in de bergen aan een groot meer en het heeft een pittoreske uitstraling. Rond de middag trokken we op pad om de stad te verkennen. We begonnen bij de Jagdish mandir. Deze tempel voor de god Vishnu werd druk bezocht door toeristen. De tempel was zo’n vierhonderd jaar oud en is nog steeds in gebruik. Na een kort bezoek aan deze tempel stapten we in de boot voor een rondvaart over Lake Pichola, het grote meer waar Udaipur aan ligt. Volgens de verhalen zouden er krokodillen in het meer zijn. Gelukkig hebben we die niet gezien. Het was overigens een prachtige zonnige dag en het voelde als een echte vakantie.
Na de boottocht bezochten we Bagore ki haveli, een prachtig gebouw uit de achttiende eeuw waarin verschillende tentoonstellingen te zien waren. Onder andere was hier de grootste tulband van Rajasthan te vinden. In Rajasthan (de regio waar we nu zijn) dragen veel mannen een tulband. Dit geeft je status, kaste en klasse aan.
De vrouw bij de ingang van Bagore ki haveli vond mijn sari uit Jaipur helemaal prachtig. Ik had er ook nog een hoofdsierraad bij en aangezien ik niet wist hoe ik het moest dragen, legde ik het aan haar voor. Terwijl wij het museum bezochten, knutselde zij mijn hoofdsierraad met garen in elkaar. Bij terugkomst begon ze met haar college mij helemaal op zijn Rajasthaans aan te kleden en op te tuigen. Ik kreeg zelfs haar eigen tikka opgeplakt. Helaas waren mijn schoenen na 2 uur draagtijd al compleet los van de zool. Verder was het meer dan af en de rest van de dag werd ik met ‘beautiful’ en ‘maharani’ (koningin) aangesproken.
We bezochten verder het City Palace. Omdat het al laat was, hebben we alleen de buitenkant gezien. Vlak naast het City Palace was een Krishna mandir. Aangezien deze niet werd aangeprezen in Lonely Planet, kwam geen enkele toerist op het idee daar een bezoek aan te brengen. Het was echter zeer de moeite waard. We kwamen net op het moment dat Krishna klaar was met zijn middag dutje. Dan doet de priester dus het gordijn voor het beeld weer open en met verschillende rituelen wordt de godheid weer welkom geheten in het beeld. Na de rituelen kregen we prasaad, dit keer was het papaya met druiven. Deze Krishna kreeg gezonder voedsel dan de meeste mensen hier.
Na dit tempelbezoek gingen we voor een echte Rajasthani thali. Dit eten was beduidend anders dan ander Indiaas eten. Ik vond het lekker. Het had een zoete twist en bevatte meer vezels dan ik in een aantal weken bij elkaar had gezien.
Op maandag bezochten we een fort zo’n 85 kilometer van Udaipur vandaan. Omdat er geen treinen of bussen reden, hadden we voor de hele dag een taxi genomen. Het fort, Kumbhalgarh, stamde uit de 15e eeuw en lag hoog in de bergen. De lucht was erg ijl en het was behoorlijk klauteren. Het uitzicht dat boven op de berg restte, was wel fantastisch (ondanks de mist). Het fort heeft de op 2 na grootste muur op aarde (dus na de Chinese muur de grootste). Deze muur strekt zich uit over de bergen over een kilometer of 36 en is behoorlijk breed. Ik ben benieuwd of deze uit de ruimte ook te zien is…
Daarna bezochten we een Jain tempel complex in Ranakphur (1 uur rijden vanaf het fort). Verscholen in de bergen ligt dit enorme tempelcomplex. Het was volledig in geelachtig marmer en de beeldhouwkunst was prachtig. Verder trekt het Jainisme me niet zo. Ze zeggen geen god te hebben maar alleen de verering van hun stichter en de 23 mannen die daarop volgden worden nu met hun beelden toch eigenlijk wel vereerd als goden. Ik vind het wel wat typisch.
De rit naar deze bezienswaardigheden was een belevenis op zich. We stopten onderweg ook op verschillende mooie plekjes en zagen ook hoe koeien rond een rad gestuurd werden om water omhoog te pompen voor irrigatie (zie foto). Om 19.00 kwamen we weer in de stad aan en lieten ons afzetten bij het station om een treinticket naar Mumbai te kopen. De treinen voor de komende dagen waren volledig vol. Men adviseerde ons een slaapbus te boeken. Dit lukte en zodoende zijn we gisteren met de bus naar Mumbai gegaan. De bus had eigenlijk kleine bestedes van 120 bij 175 en dan twee boven elkaar. Zo’n hokje deelden we dan met zijn tweeën. Je kon dus alleen in je eigen bedstede zitten. De bus klapte er flink overheen en slapen in de bus was een drama op de Indiase wegen. Oud en nieuw is volledig aan ons voorbij gegaan. Het is nu blijkbaar 2014….
Vandaag, op nieuwjaarsdag kwamen we om 8.00 aan in Mumbai na een trip van 16 uur. Natuurlijk moesten we nog verder de stad in reizen. Het vinden van een hotel lukte na enige moeite en na een dutje gingen we wat eten en de stad in. We zagen het Victorian Terminus, een prachtig station dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Ook bezochten we de St. Thomas Church. Het verhaal onder de christenen gaat dat de apostel Thomas naar India is gereisd en hier het evangelie heeft gebracht (vandaar de vele verwijzingen naar Thomas). Ook zagen we de universiteit en wilden we een synagoge bezoeken. We mochten echter nergens naar binnen.
Mumbai is uitermate toeristisch. Het vel wordt je hier over de orden getrokken. Liet ik in andere steden kleding maken voor 150-700 ruppies, hier vragen ze er 2500 voor. Gelukkig weet ik van de prijzen af en het heeft me er niet van weerhouden vandaag mijn vierde paar Indiase schoenen te kopen voor 3 euro. Het afdingen is eigenlijk een favoriete sport van me geworden (bovendien is mijn eerste paar al totaal versleten want de wegen zijn hier natuurlijk niet netjes geplaveid).
Ik waan mijzelf in Mumbai meer in Londen. Het is zeer Brits, rode dubbeldekkers, en grote clocktowers. Na 6 uur in de stad rondgelopen te hebben, heb ik geen enkele tempel gezien. Er staan wel een hoop kerken. Het bevalt mij natuurlijk niet zo. Ik ben juist op zoek naar kleine tempels, niet toeristisch waar ‘geleefde religie’ is te vinden. Plaatsen waar mensen in eenvoud komen en hun god vereren, zonder allerlei toeristische toeters en bellen. Ik hoop morgen meer succes te hebben. Ook in Mumbai zullen hindoes hun tempels hebben.