Reisverslag 7 Varanasi, Khajuraho en Jaipur

Varanasi was interessant en vermoeiend tegelijk. Het is erg toeristisch en iedereen probeert geld van toeristen te maken. Onder andere een boottrip over de Ganges hoort daar natuurlijk bij maar ook het door de stad geleid worden door een gids.
Omdat ik de hele avond had overgegeven, hadden we de hoteleigenaar gevraagd of we de kamer tot de middag aan konden houden. Dit was gelukkig mogelijk dus rond twaalf uur begonnen we op maandag eigenlijk pas met het verkennen van Varanasi. Ik had een gouden tempel op de lijst staan (met 800 kg goud), De wachtrij was enorm en er zat geen schot in de zaak. Na een tijdje kwam er iemand die ons vertelde dat we beter naar een andere ingang konden gaan waar bij het vertonen van het paspoort toegang werd verschaft aan toeristen. Toen zaten we min of meer vast aan dit kereltje. Achteraf was dit geen slechte beslissing. Hij leidde ons eerst naar de crematieplaats. Daar zagen we hoe de lijken aangevoerd werden en hoe de crematie in zijn werk gaat. Het meeste wist ik natuurlijk al, maar het daadwerkelijk zien van een crematie is toch anders dan lezen in een boek hoe het werkt. Opmerkelijk is ook dat niet gehuild wordt. Dat zou de vredige uitvaart van de ziel uit het lichaam verhinderen.
Daarna gingen we naar de gouden tempel van Varanasi. Het was wederom een gekkenhuis. Eigendommen moesten in kluisjes en onze paspoorten werden gecontroleerd. Voor de offers hadden we een mandje gekocht met een bloemenslinger en snoepjes en een drankje. Het drankje heb ik over een lingam (shiva symbool in vorm van penis) geplengd. In de binnenste kamer van de tempel was het weer dringen en wisselen van materiaal. Mijn bloemenslinger werd bij de priesters gegooid en ze deden meteen weer wat anders terug in mijn mandje. Net buiten de binnenste kamer was een rustiger plekje waar we even gingen zitten. Het zakje met voorverpakte snoepjes was nog in mijn mandje en ik was me er niet bewust van dat apen daar ook gek op waren. Resultaat was dat er een aap naar me toe kwam en de snoepjes uit mijn mandje graaide. Ik heb ze natuurlijk meteen afgestaan aan het kraaloogje want ruzie met een aap is het laatste wat je wilt.
Vervolgens gingen we eten. Van een Indiase vriend had ik vernomen dat malai kofta een mild Indiaas gerecht is. Het is een soort van ei met rijst en suiker met een prutje erover dat kaas bevat. Het was echt voortreffelijk en ik ben weer totaal uit de as herrezen.
Het bezoek aan Varanasi was kort, maar wat mij betreft lang genoeg. Het is erg toeristisch waardoor je constant lastig wordt gevallen door mensen die geld van je willen of je hun winkel willen laten zien. Ik mis het langer verblijven op een plek en het contact met de Indiërs die niet uit zijn op mijn geld. Ik ben blij dat ik vrienden heb gemaakt in Kurukshetra. We bellen en smsen regelmatig en ze bidden voor me. Ik heb echt mijn hart verloren aan Noord-India, specifiek de regio’s Punjab en Haryana. Dit zijn de provincies waar een grote hoeveelheid Sikhs woont. We reizen nu echter steeds verder naar het zuiden.
De treinrit naar Khajuraho vond plaats in de nacht van 23 op 24 december en duurde wederom een uur of 11. Het was in een coupe met alleen toeristen, waaronder Spanjaarden, Koreanen, Fransen en Brazilianen. Ik heb ze het verschil tussen verschillende goden geprobeerd uit te leggen. Voor de meeste toeristen is het allemaal 1 pot nat. Dan lijkt me het bezoeken van tempels toch behoorlijk eentonig.
We arriveerden om 6.30 in een hotel. Aangezien we maar 1 dag in Khajuraho verbleven zijn we vanaf 10 uur op stap gegaan tot de avond. We bezochten verschillende tempels buiten de stad die niet meer in gebruik zijn zoals de Duladeo Tempel, de Chaturbhuja Tempel en de Bijamandala Tempel. De meeste van deze tempels dateren uit 1000 AD. Ze zijn een soort van pilaarvorming, tamelijk spitsvorming en bevatten prachtig beeldhouwwerk aan de buitenzijde. We bezochten ook de verzameling tempels met eenzelfde opzet die behoorden tot het Jainisme, een religie ontstaan uit het Hindoeïsme waar geweldloosheid een belangrijk aspect is (er zijn dan ook Jains die naakt door het leven gaan, omdat elke vorm van kleding schade aanbrengt aan de natuur). Een groot aantal van de tempels staat in een soort afgebakend park waarvoor entree betaald moest worden. We hebben ongeveer 3 uur rondgelopen bij deze groep tempels. Deze tempels staan bekend om de afbeeldingen op de buitenkanten met seksuele taferelen. De beeldhouwkunst was echt prachtig. Net naast deze afgebakende enclosure stond de enige nog in gebruik zijnde tempel uit deze tijd. Ik wilde hem graag bezoeken en daar heb ik geen spijt van. Het was heel rustig en er hing een eerbiedige sfeer. Het was een shiva tempel met een enorme lingam (penissymbool) van circa 2,5 meter hoog. Ik vond het de beste hindoetempel die ik tot nu toe heb bezocht in India.
In Khajuraho droeg ik mijn sari uit Nederland (gekocht in Wijchen). Iedereen gaf complimenten en vroeg waar ik het ding gekocht had. Verbazing ten top dat ie uit Nederland komt (hoewel hij waarschijnlijk wel in India is gemaakt voor buitenlandse verkoop) Het levert een hoop gespreksstof op.
Eerste kerstdag zijn we om 9.00 met de trein uit Khajuraho vertrokken naar Jaipur. We kwamen om een uur of 23.00 aan in Jaipur. Het treinticket was erg duur, zo’n 50 euro met 2 personen (terwijl zo’n rit ook voor 2 euro kan). Er was alleen nog de luxe klasse beschikbaar en we zaten vooral met rijke Indiërs. De sfeer laat wel wat te wensen over. Rijke Indiërs vinden dat ze mogen boeren, kreunen en winden laten in het openbaar. Ook kijken ze je ongeveer weg en zullen nooit een praatje met je aanknopen. Ik prefereer nog niet de general class maar tijdens zo’n lange rit is het wel saai.
Vandaag hebben we gewinkeld in Jaipur. Jaipur ligt in Rajasthan en is een zeer populaire bestemming vanwege alle forten, kamelen en olifanten. Ook de bazaar is een hoogtepunt. Hier is van alles te koop. Met name kleding en armbanden zijn populair. Ook hebben we van de lokale lekkernijen geproefd (met name ik, ondertussen goed ingeburgerd in de lokale cultuur). Het is best goed toeven hier. Morgen gaan we toeristische dingen doen. Ik hoop op zijn minst een olifant te zien.