reisupdate 5 Haridwar

Na een bezoek aan de Ganges en de bazaar in Haridwar in de avond besloot ik vandaag de Mansa Devi tempel te bezoeken. Deze tempel is gelegen op een berg en ik verwachtte een leuk uitzicht, maar heel India is in nevelen gehuld. Zo ook Haridwar. Om bij de tempel te komen, kun je gebruik maken van een kabelbaan. Eerst wilde ik lopend gaan. Ik loop heel veel, alleen al omdat ik dan veel meer zie van de steden en ook omdat ik niet graag afgezet word door een taxi chauffeur. Achteraf bleek het echter een goede keuze te zijn dat ik met de kabelbaan ben gegaan want het pad leek vanuit de kabelbaan totaal niet interessant te zijn.
In de wachtruimte voor de kabelbaan kwam ik naast Puspa te zitten, een vrouw van een jaar of 50. Ze was de partner van de pandit en begon me te behangen met giften van god, waaronder een sjaal en armbanden. Toen werd ik dus geadopteerd in de panditfamilie. We gingen gezamenlijk naar de tempel en ik hoopte Mansa Devi te kunnen aanschouwen. Dit was echter niet het geval. We konden haar alleen op een televisiescherm zien. De tempel had een beetje de opzet van een winkelcentrum. Om de paar meter was er een hokje met een priester die een ritueel uitvoerde en die je geld uit de zakken klopte voor het een of het ander. Er moet een gigantische hoeveelheid geld omgaan in heel de tempelbusiness. Meerdere keren moest ik denken aan de Bollywoodfilm Oh My God! Waarin kritiek geleverd wordt op dit soort zaken. Ook moest ik denken aan het verhaal van Jezus die boos werd vanwege al de verkoop en stalletjes bij de tempel. Kortom, ik vond het niks.
Na dit bezoek wandelde ik blindelings naar de Ganges. Ik ben gezegd met een zeer goed geheugen en richtingsgevoel dus als ik een kaart bestudeerd heb, loop ik eigenlijk altijd goed. De Ganges bij dag was interessant. Het stroomt zeer snel en mensen nemen er een ritueel bad. Ik zag nu ook dat er van alles stroomafwaarts werd gevoerd waaronder bloemenslingertjes en kledingstukken. Enkele kilometers verderop zag ik een gigantisch beeld van de god Shiva. Ik vond dat ik dat van dichtbij gezien moest hebben, dus wandelde er naar toe. Ik verliet het toeristische gebied en slenterde langs de ganges door een gebied waar dakloze mensen verblijven. Meestal zijn dit geen veilige plaatsen maar ja, als je alleen de gebaande wegen gaat, kom je nergens. Het Shiva beeld was gigantisch. Ik had geen spijt van de trip.
Om 2 uur ging ik op weg naar het treinstation om een ticket te kopen voor Delhi dat zo’n 400 kilometer van Haridwar ligt.. Ik wist een ticket voor de general class te bemachtigen en dat kostte maar liefst 85 ruppies (precies 1 euro). De trein kwam om 14.30 maar de general class is een soort varkensvervoer. Er was dus geen plek. Een deritgjarige sadhu (=term voor een heilige/monnik) bood me zijn zitplaats aan en dat plankje deelden we. General Class is verschrikkelijk. De trein had ook nog eens vertraging dus ik heb 7,5 uur met mijn hoofd tegen mijn opgetrokken knieën aan bewegingsloos op een plankje gezeten. De sadhu was yogaleraar en keek wat griezelig uit zijn ogen. Maar met zijn arm beschermde hij me tegen de verdrukking en ik had zo mijn eigen celletje in een hoekje van de trein. Ik was erg blij dat ik deze dag had besloten alleen bananen en biscuitjes te eten. Bewegen was onmogelijk, laat staan een toilet.
Ik ben nu net in Delhi aangekomen en wacht op Martijn. Het reisprogramma wordt nu meer toeristisch en we gaan op de lange reis een hele hoop mooie plaatsen aandoen. Verder kan ik ook wel wat mannelijke spierkracht gebruiken, want ik breek bijna door de midden als ik mijn tas op mijn rug moet doen. Hoewel ik een aantal spullen in de gurudwara heb gelaten heb ik op dit moment toch 26 kilo bagage op mijn rug hangen, een soort vouwwagen dus. Menig slak kan jaloers zijn op mij. Overigens, ik ben er achter waar de vrouwen van hier hun spullen laten: allemaal in beha. Vandaag zag ik een vrouw die er geld uithaalde, pillen en haar mobiel. Ik geloof niet dat ik daar plek voor heb, dus deze gewoonte sla ik maar over